Μοσχοκάρυδο

Περιγραφή: Το μοσχοκάρυδο είναι μπαχαρικό και προέρχεται από τα σπόρια του δέντρου της μοσχοκαρυδιάς. Έχει ωραίο δυνατό και διαπεραστικό άρωμα και έντονη σχεδόν γλυκιά γεύση.

Θεραπευτικές Ιδιότητες: Οι θεραπευτικές του ιδιότητες βοηθούν στην καταπολέμηση του πόνου από πέτρες χολής, δρα ως αντισηπτικό του εντέρου και είναι τονωτικό του εγκεφάλου και του κυκλοφορικού. Πρέπει να αποφεύγεται η χρήση του από εγκύους γιατί υπερβολικές δόσεις μπορούν να προκαλέσουν σπασμούς στα νεφρά.

Χρήση: Είναι καταπληκτικό συμπληρωματικό τσαγιού λόγω του θεσπέσιου αρώματός του. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη ζαχαροπλαστική, στην αρτοποιία, στη μαγειρική, στον αρωματισμό των λουκάνικων και κρεάτων, σε διάφορες σάλτσες αλλά και λικέρ.

Το μοσχοκάρυδο είναι ένα μπαχαρικό και προέρχεται από τα σπόρια του δέντρου της μοσχοκαρυδιάς. Οι καρποί του δέντρου μοιάζουν αρκετά με βερίκοκο. Όταν γίνει η συγκομιδή των καρπών αφαιρούνται τα σπόρια και ξεραίνονται στον ήλιο και για περίπου 1,5 μήνα. Στη συνέχεια το ξερό κέλυφος σπάζεται και μαζεύεται η ψίχα, αυτό είναι το μοσχοκάρυδο. Από τη μοσχοκαρυδιά προέρχεται και ένα άλλο μπαχαρικό το μασίς που είναι το σαρκώδες περίβλημα του σπόρου και χρησιμοποιείται κυρίως στον αρωματισμό των τυριών.

Η καταγωγή του δέντρου, που φτάνει και τα 20 μέτρα, είναι από τα νησιά Μολούκες ή τα νησιά των μπαχαρικών της Ινδονησίας, και το συναντάμε κυρίως στην Ινδία, τη Μαλαισία, την Ινδονησία και τις Αντίλλες. Υπάρχουν περίπου 80 ποικιλίες του μπαχαρικού, αλλά οι ειδικοί εκτιμούν ότι το «θηλυκό» μοσχοκάρυδο είναι το καλύτερο.

Στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν ως θυμίαμα. Το 1200 μ.Χ. ήταν ένα από τα ακριβότερα μπαχαρικά, μισό κιλό στοίχιζε όσο τρία πρόβατα. Λέγεται ότι ο Αλή Μπαμπά έπινε ζεστή λεμονάδα με μοσχοκάρυδο. Στην Ευρώπη, το μοσχοκάρυδο ήρθε για πρώτη φορά το 1512 από πορτογάλους ναυτικούς που το προμηθεύτηκαν από τα νησιά Μπάντα. Τότε απόκτησε φήμη πανάκειας (το χρησιμοποιούσαν για 138 διαφορετικές ασθένειες) και το έτρωγαν πολύ ως τονωτικό. Θεωρήθηκε ότι θεράπευε ακόμα και την πανώλη, ενώ χρησιμοποιήθηκε εσφαλμένα για να προκαλέσει αποβολές. Κατά το 16ο αιώνα απέκτησε μεγάλη σημασία γιατί ήταν σπάνιο και ακριβό μπαχαρικό και οι Ολλανδοί έμποροι σχεδίαζαν ακόμα και καταστροφές των φυτειών στην Ινδονησία έτσι ώστε να κρατήσουν την τιμή του υψηλή. Στην Κίνα, ονομάζεται Rou dou kou και χρησιμοποιείται από τον 7ο αιώνα για στομαχικά προβλήματα. Στη χώρα μας τα παλιότερα χρόνια αρωμάτιζαν μ’ αυτό το ούζο.

Το μπαχαρικό έχει παραισθησιογόνες ιδιότητες και φέρνει σε παραληρηματική μέθη όσους καταναλώνουν μεγάλη ποσότητα απότομα. Αν κάποιος πάρει ποσότητα 7,5 γραμμαρίων ή περισσότερο μπορεί να εμφανίσει σπασμούς και ταχυπαλμία.

Χρησιμοποιείται (συνήθως τριμμένο, καλύτερα να το τρίβουμε μόνοι μας)στη ζαχαροπλαστική, στην αρτοποιία, στη μαγειρική, στον αρωματισμό των λουκάνικων και κρεάτων, σε διάφορες σάλτσες αλλά και λικέρ.

Ακόμη, χρησιμοποιείται στη σαπωνοποιία, την αρωματοποιία και στη φαρμακευτική, ενώ πράγματι έχει πολύτιμες θεραπευτικές ιδιότητες. Το αιθέριο έλαιο και οι αλοιφές που φτιάχνονται από το μοσχοκάρυδο θεωρείται ότι έχουν αναλγητικές και αντισηπτικές ιδιότητες, αλλά ότι είναι και εμμηναγωγό, ενώ έχει χωνευτική δράση και βοηθά στην αντιμετώπιση του πονόδοντου.. Δρα επίσης, ως τονωτικό, σπασμολυτικό, αντιεμετικό, διεγερτικό της όρεξης και αντιφλεγμονώδες. Θεωρείται χρήσιμο στην αντιμετώπιση των ρευματικών πόνων, των κολικών του νεφρού και της πέτρας της χολής αλλά και για την τόνωση του νευρικού συστήματος, καθώς και για την ανακούφιση από χρόνια κόπωση. Κλινικές μελέτες έχουν δείξει θετική δράση του βοτάνου στη θεραπεία της νόσου του Crohn. Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν το εξωτερικό περίβλημα του μοσχοκάρυδου για να κάνουν αλοιφή που έβαζαν σε προβλήματα ρευματισμών.

ΠΡΟΣΟΧΗ : Αποφύγετε τη χρήση του μοσχοκάρυδου και των προϊόντων του ειδικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καθώς η υπερβολική κατανάλωσή του μπορεί να κρύβει κινδύνους για την υγεία.