Κύμινο

`

Περιγραφή: Μικρό ετήσιο ποώδες φυτό ύψους 15 - 20 εκατοστών με φύλλα που μοιάζουν με στενές λουρίδες και μικρά λευκά ή ρόδινα άνθη. Διαθέτει πολύ χαρακτηριστικό άρωμα, δυνατό και βαρύ, με γεύση επίσης έντονη, που θυμίζει το κάρι.

Θεραπευτικές Ιδιότητες: Το κύμινο ως αφέψημα θεωρείται πως τονώνει την καρδιά και συμβάλλει στη μείωση της ταχυπαλμίας, ενώ δρα σπασμολυτικά σε πόνους κολικού. Συνιστάται για την αντιμετώπιση της ανορεξίας αφού «ανοίγει» την όρεξη, της δυσπεψίας –βοηθά στη χώνεψη–, των πόνων της περιόδου αλλά και των σπασμών του στομάχου. Επιπλέον «διευκολύνει» την ομαλή και σε τακτικά χρονικά διαστήματα εμφάνιση της έμμηνου ρύσης και αυξάνει την έκκριση γάλακτος κατά το θηλασμό. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται περισσότερο από 3-4 μέρες συνέχεια.

Χρήση: Το κύμινο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αφέψημα (βράζουμε σπόρους μέχρι το νερό να μείνει το μισό), ως έγχυμα (μουλιάζουμε σπόρους για ένα δεκάλεπτο σε βραστό νερό) ή ως διάλυμα (διαλύουμε ένα τέταρτο κουταλάκι του γλυκού σκόνη κύμινου σε λίγο νερό). Μπορούμε επίσης να μασήσουμε τους σπόρους του.

Tο κύμινο καλλιεργείται στην Μεσόγειο, στις Ινδίες, την Κίνα και την Κεντρική Αμερική. Το μαύρο κύμινο καλλιεργείται στο Πακιστάν. Δεν αυτοφύεται στην Ελλάδα, ενώ καλλιεργείται σε μικρή έκταση στη Χίο.

Συστατικά - χαρακτήρας

Σε όλα τα βλαστικά όργανα, κυρίως στο περικάρπιο, περιέχει αιθέρια έλαια, όπως η κουμινόλη, στα οποία οφείλεται η μυρωδιά του που γίνεται αισθητή όταν τρίψουμε το φυτό.

Οι σπόροι του βοτάνου περιέχουν αιθέριο έλαιο με βασικό συστατικό κουμινικές αλδεϋδες, κουμινική αλκοόλη, μυρκίνη, λιμονίνη, πικρές ουσίες, μέταλλα και σταθερό έλαιο.

Οι σπόροι έχουν οσμή δυνατή και ευχάριστη, ενώ έχουν γεύση όξινη, καυστική, διεγερτική και αρωματική.

Ιστορικά στοιχεία

Είναι μπαχαρικό γνωστό από την αρχαιότητα. Αναφέρεται σε πινακίδες της Γραμμικής Β που ήταν γνωστή στην Εγγύς Ανατολή το 2000 π.Χ. Το ελληνικό του όνομα έχει ανατολίτικη καταγωγή. Οι Αιγύπτιοι έβαζαν κύμινο στους τάφους των Φαραώ και το χρησιμοποιούσαν σαν γιατρικό στη θεραπεία πνευμονικών παθήσεων.

Οι Ρωμαίοι γνώριζαν τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, Ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης το περιγράφουν, ενώ αναφέρεται σε κείμενα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Κατά τον Μεσαίωνα ήταν ένα από τα συνηθέστερα καρυκεύματα, ενώ στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν το κατάπλασμα από πολτό σπόρων για ανακούφιση της ορχίτιδας και τις χιονίστρες. Το έγχυμα των σπόρων του βοτάνου το χρησιμοποιούσαν για πλύσεις σε πρόβλημα βαρηκοΐας.

Άνθιση - συλλογή - χρησιμοποιούμενα μέρη

Ανθίζει στο τέλος της Άνοιξης και για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούμε τους σπόρους του βοτάνου. Ο σπόροι συλλέγονται όταν το φυτό ξεραθεί και πάρουν γκριζοπράσινο χρώμα.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις

Το κύμινο δρα ως καθαρτικό, διουρητικό, ορεκτικό και ευστόμαχο, σπασμολυτικό, εμμηναγωγό, γαλακταγωγό, καρδιοτονωτικό και αντιφυσητικό.

Είναι ευεργετικό για το πεπτικό σύστημα. Ρυθμίζει τη λειτουργία του στομάχου και των εντέρων και κάνει καλό στη γαστρίτιδα, ιδιαίτερα με μειωμένη οξύτητα, σπασμούς του στομάχου, φλεγμονές του λεπτού εντέρου, μετεωρισμό, δυσκοιλιότητα. Δρα θετικά ως χολαγωγό μέσο στις ασθένειες της χολής και του πάγκρεας.

Το τσάι των σπόρων αυξάνει το γάλα στις θηλάζουσες. Το αιθέριο έλαιο του βοτάνου ανακουφίζει από τα αέρια του στομάχου. Το ίδιο αποτέλεσμα έχουμε όταν μασήσουμε τους σπόρους, ενώ λειτουργούν και ως ορεκτικό.

Παρασκευή και δοσολογία

Το έγχυμα του βοτάνου για πλύσεις σε περίπτωση βαρηκοΐας γίνεται με 2-4 γραμμάρια σπόρους σε 1 λίτρο νερό.

Για προβλήματα μετεωρισμού, παρασκευάζεται ως αφέψημα. Βράζουμε για 2 λεπτά ένα κουταλάκι του τσαγιού από τους σπόρους, σβήνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε σκεπασμένο για 15 λεπτά και στη συνέχεια σουρώνουμε και πίνουμε 3 φορές την ημέρα.